Πώς μπορεί να αφήσει το στίγμα του ένας «δοτός», ένας «κληρονόμος»; Ο Κώστας Καραμανλής, τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας και συνονόματος ανιψιός του άφθαρτου Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κατέλαβε πολλές φορές το ίδιο αξίωμα μεταξύ 1955 και 1981, βρήκε μια πρωτότυπη απάντηση: καταστρέφοντας τη χώρα του!
Χρειάστηκε λίγο λιγότερο από... πέντε χρόνια για να αδειάσει τα θησαυροφυλάκια του κράτους του και να οδηγήσει την Ελλάδα γονυπετή στο χείλος του γκρεμού.
Οι αριθμοί του δημοσίου χρέους (120% του ΑΕΠ) και του ελλείμματος (13% του ΑΕΠ) που κληροδότησε αυτός ο διαβόητος φιλελεύθερος, προκαλούν ρίγη, αλλά ο Κώστας με τα ολόλευκα δόντια διατήρησε ως το τέλος το λαμπερό του χαμόγελο, που τόσο γοήτευε τους συμπατριώτες του το 2004... Αρχικά, υποσχόταν να οδηγήσει τη χώρα του στη μέθη του θριαμβεύοντος καπιταλισμού και στη «νέα εποχή», μετά το «γκρίζο» της πολυετούς κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ. Οι ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας του 2004, υπήρξαν η ιδεώδης (και απατηλή) βιτρίνα για να εκθέσει τις υποσχέσεις και τις φιλοδοξίες του.
ΤαχυδακτυλουργίεςΧρειάστηκε λίγο λιγότερο από... πέντε χρόνια για να αδειάσει τα θησαυροφυλάκια του κράτους του και να οδηγήσει την Ελλάδα γονυπετή στο χείλος του γκρεμού.
Οι αριθμοί του δημοσίου χρέους (120% του ΑΕΠ) και του ελλείμματος (13% του ΑΕΠ) που κληροδότησε αυτός ο διαβόητος φιλελεύθερος, προκαλούν ρίγη, αλλά ο Κώστας με τα ολόλευκα δόντια διατήρησε ως το τέλος το λαμπερό του χαμόγελο, που τόσο γοήτευε τους συμπατριώτες του το 2004... Αρχικά, υποσχόταν να οδηγήσει τη χώρα του στη μέθη του θριαμβεύοντος καπιταλισμού και στη «νέα εποχή», μετά το «γκρίζο» της πολυετούς κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ. Οι ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας του 2004, υπήρξαν η ιδεώδης (και απατηλή) βιτρίνα για να εκθέσει τις υποσχέσεις και τις φιλοδοξίες του.
Λαμβάνοντας υπόψη το υπέρογκο κόστος τους, οι Έλληνες θα έπρεπε να είναι λιγάκι πιο δύσπιστοι. Αλλά η υπερηφάνειά τους επειδή είχαν ξαναβρεθεί στο κέντρο της οικουμένης, οδήγησε πολλούς να μπερδέψουν τις επιθυμίες τους με την πραγματικότητα (που της πήρε λίγο καιρό έως ότου τους αρπάξει τελικά στα νύχια της).
Διότι ο πρώην πρωθυπουργός, επέδειξε, πλην της ανικανότητάς του, μεγάλα προσόντα ταχυδακτυλουργού. Εξαφάνισε μονομιάς αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να τον πάρει μυρωδιά σχεδόν κανείς! Επί σειρά ετών, η απόσταση μεταξύ των επισήμων στατιστικών που στέλνονταν στην «ευρωπαϊκή επιτροπή» (Κομισιόν) και της πραγματικότητας έφθανε έως και το 2.2% του ΑΕΠ. ΟΚώστας έπαιζε με τα δημόσια οικονομικά σαν σαλτιμπάγκος στο παζάρι. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, όταν κατάλαβε πως τα ψέματα τελείωσαν κι επέσπευσε τις εκλογές κατά δύο χρόνια.
Κι όμως, πολυάριθμοι ειδήμονες, που σήμερα ψέγουν την Ελλάδα, δεν είδαν έγκαιρα τη φωτιά. Διατηρώντας ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 5% επί σειρά ετών, η αρχαία φτωχή χώρα είχε φτάσει να κομπλεξάρει τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομικές μηχανές με τους αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Για όσο κρατάει μια ονειροπόληση, ο Κώστας Καραμανλής έδινε την εντύπωση πως είναι αντάξιος γόνος της ένδοξης γενιάς του.
Αν και ανακάλυψε τη δημοκρατία εδώ και μερικούς αιώνες, η Ελλάδα μοιάζει να παραβλέπει τις αρετές της: η πολιτική ζωή της παραμένει υπόθεση του νεποτισμού, της παρεοκρατίας και ολιγάριθμων μεγάλων οικογενειών, συμπεριλαμβανομένης εκείνης του Καραμανλή. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο παντοδύναμος θείος του, είχε πρωταγωνιστήσει στην αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, μετά την καταστροφική παρένθεση της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Απόφοιτος της νομικής σχολής Αθηνών, ο Κώστας συνέχισε τις σπουδές του, ως όφειλε, σε κολέγια και πανεπιστήμια των ΗΠΑ, σαν καλός γόνος της ελληνικής ελίτ. Εντός της Νέας Δημοκρατίας, του μεγάλου κόμματος της δεξιάς, στο οποίο ενεγράφη το 1974, σε ηλικία 18 ετών, εκπροσώπησε ένα εκσυγχρονιστικό και αποφασιστικά φιλοευρωπαϊκό ρεύμα. Για τη μικρή του χώρα, που δυσκολεύεται να διαφοροποιήσει την οικονομία της πέραν του τουρισμού και της ναυτιλίας, προσδοκά ό,τι μεγάλο, ό,τι ωραιότερο. Ό,τι ακριβότερο επίσης. Συμβολίζει έτσι την ανανέωση και τη ζωτικότητα, και κερδίζει τιςεκλογές του 2004. Υπόσχεται το τέλος της αργοκίνητης γραφειοκρατίας και της καλπάζουσας διαφθοράς, που υποτίθεται πως είναι το «σήμα κατατεθέν» των αριστερών κυβερνήσεων «του χτες». Το αποτέλεσμα: μια σειρά πολιτικοοικονομικών σκανδάλων κηλιδώνουν τις κυβερνήσεις του και οΚαραμανλής, που απέχει πολύ από το να έχει εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά, αγγίζει τη χρεοκοπία.
Οι σκιώδεις σύμβουλοι
Η ευθύνη του είναι ακέραιη, αλλά όχι αποκλειστική. Στο πλευρό του, στη σκιά των επισήμων συμβούλων του, οι άπιστοι και άνομοι λύκοι της «Γκόλντμαν Σακς» συμβάλουν στην πτώση της χώρας.
Ποιος συμβούλευσε τη δημιουργία τόσο αβυσσαλέων ελλειμμάτων;
Ποιος «πείραξε» και έκρυψε μάλλον αποτελεσματικά τα πραγματικά στοιχεία, παραχαράσσοντας τις απατηλές επίσημες εκθέσεις;
Ποιος κατάφερε να κάνει τον «κουμπούρα» Καραμανλή να περνάει για άριστος μαθητής, που του άξιζε το βραβείο της Ελλάδας;
Μια αμερικανική ταινία που γνώρισε σχετική επιτυχία ονομαζόταν «ο μεγάλος, χοντρός ελληνικόςγάμος μου». «Το μεγάλο, χοντρό αμερικανικό φιάσκο μου» θα ταίριαζε γάντι στην παράσταση που «ανέβασε» ο τέως πρωθυπουργός.
Ο διάδοχος και «αιώνιος» αντίπαλός του, ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου, «γόνος» κι αυτός, δε θα αργήσει να αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής, λίγο μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις πρόωρες εκλογές του 2009. Η προετοιμασία του προϋπολογισμού δείχνει πως το έλλειμμα φτάνει το 13% του ΑΕΠ, το διπλάσιο από ότι του είχε παραδώσει «στα χαρτιά» ο προκάτοχός του. Ο Παπανδρέου, το οποίου το χάρισμα ουδέποτε εντυπωσίασε τα πλήθη των Ελλήνων, μετατρέπεται μεμιάς στον πιο μισητό άνθρωπο στην Ελλάδα, εξαγγέλλοντας μια πολιτική «αίματος και δακρύων», προκειμένου να σταματήσει η χώρα του μια κατηφόρα δίχως τέλος. Τα κακά νέα συσσωρεύονται, και στη σειρά οι αξιολογικοί οίκοι αναθεωρούν βίαια προς τα κάτω τις εκτιμήσεις τους για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Και τι κάνει, τι λέει ο μεγάλος χαμένος προκάτοχός του, καθώς παρατηρεί τη χώρα του να βυθίζεται στη δίνη που εν πολλοίς εκείνος δημιούργησε; Τίποτα! Ας τα βγάλουν πέρα οι σοσιαλιστές με την οργή των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που νιώθουν πως τους εξαπάτησαν, τους ενέπαιξαν, τους έκλεψαν στην κυριολεξία. Ας τα βγάλει πέρα όπως μπορεί ο Παπανδρέου με το πρόγραμμα λιτότητας που διαπραγματεύτηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ).
Το 2004, ο Καραμανλής υποσχόταν να μειώσει την ανεργία. Η θεραπεία αδυνατίσματος που ακολουθεί πλέον η χώρα, κινδυνεύει να την εκτοξεύσει στα ύψη. Σαν καλός πολέμιος της δημόσιας διοίκησης, φιλοδοξούσε να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. «Αποστολή εξετελέσθη» σήμερα, τουλάχιστο εν μέρει, αφού οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα μείνουν «παγωμένοι» για μια τριετία. Κι έπεται συνέχεια.
Χάρη στην κινητοποίηση της Ευρώπη, λένε ορισμένοι, τα χειρότερα απεφεύχθησαν: η Ελλάδα θα συνεχίσει να ανήκει στις «αναπτυγμένες χώρες».
Αλλά ο Καραμανλής κατά πάσα πιθανότητα θα αποφύγει κάθε ποινική δίωξη. Ούτε καν θα εξαναγκασθεί να δώσει εξηγήσεις, όπως τουλάχιστο κάνουν οι τράπεζες που εξαπάτησαν τους πελάτες τους. Κι όμως, από την καταστροφική διαχείρισή του των μεγάλων πυρκαγιών του 2007 ως την πρόσφατη κρίση, ο άνθρωπος αυτός διακρίθηκε κυρίως από την πραγματική του εμμονή να βλάπτει την χώρα του. Το χειρότερο είναι πως, σε περίπτωση μεγάλης πτώσης των σοσιαλιστών, ίσως και να σχεδιάζει την επανεμφάνισή του!
Ο διάδοχος και «αιώνιος» αντίπαλός του, ο σοσιαλιστής Γιώργος Παπανδρέου, «γόνος» κι αυτός, δε θα αργήσει να αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής, λίγο μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις πρόωρες εκλογές του 2009. Η προετοιμασία του προϋπολογισμού δείχνει πως το έλλειμμα φτάνει το 13% του ΑΕΠ, το διπλάσιο από ότι του είχε παραδώσει «στα χαρτιά» ο προκάτοχός του. Ο Παπανδρέου, το οποίου το χάρισμα ουδέποτε εντυπωσίασε τα πλήθη των Ελλήνων, μετατρέπεται μεμιάς στον πιο μισητό άνθρωπο στην Ελλάδα, εξαγγέλλοντας μια πολιτική «αίματος και δακρύων», προκειμένου να σταματήσει η χώρα του μια κατηφόρα δίχως τέλος. Τα κακά νέα συσσωρεύονται, και στη σειρά οι αξιολογικοί οίκοι αναθεωρούν βίαια προς τα κάτω τις εκτιμήσεις τους για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Και τι κάνει, τι λέει ο μεγάλος χαμένος προκάτοχός του, καθώς παρατηρεί τη χώρα του να βυθίζεται στη δίνη που εν πολλοίς εκείνος δημιούργησε; Τίποτα! Ας τα βγάλουν πέρα οι σοσιαλιστές με την οργή των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που νιώθουν πως τους εξαπάτησαν, τους ενέπαιξαν, τους έκλεψαν στην κυριολεξία. Ας τα βγάλει πέρα όπως μπορεί ο Παπανδρέου με το πρόγραμμα λιτότητας που διαπραγματεύτηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ).
Το 2004, ο Καραμανλής υποσχόταν να μειώσει την ανεργία. Η θεραπεία αδυνατίσματος που ακολουθεί πλέον η χώρα, κινδυνεύει να την εκτοξεύσει στα ύψη. Σαν καλός πολέμιος της δημόσιας διοίκησης, φιλοδοξούσε να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. «Αποστολή εξετελέσθη» σήμερα, τουλάχιστο εν μέρει, αφού οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα μείνουν «παγωμένοι» για μια τριετία. Κι έπεται συνέχεια.
Χάρη στην κινητοποίηση της Ευρώπη, λένε ορισμένοι, τα χειρότερα απεφεύχθησαν: η Ελλάδα θα συνεχίσει να ανήκει στις «αναπτυγμένες χώρες».
Αλλά ο Καραμανλής κατά πάσα πιθανότητα θα αποφύγει κάθε ποινική δίωξη. Ούτε καν θα εξαναγκασθεί να δώσει εξηγήσεις, όπως τουλάχιστο κάνουν οι τράπεζες που εξαπάτησαν τους πελάτες τους. Κι όμως, από την καταστροφική διαχείρισή του των μεγάλων πυρκαγιών του 2007 ως την πρόσφατη κρίση, ο άνθρωπος αυτός διακρίθηκε κυρίως από την πραγματική του εμμονή να βλάπτει την χώρα του. Το χειρότερο είναι πως, σε περίπτωση μεγάλης πτώσης των σοσιαλιστών, ίσως και να σχεδιάζει την επανεμφάνισή του!
via: ppol
Ο Αλέν Λεοτιέ είναι συγγραφέας και συντάκτης του γαλλικού περιοδικού «Μαριάν» (Marianne). Το περιοδικό προκάλεσε αίσθηση τις τελευταίες μέρες, εξαιτίας του άρθρου-καταπέλτη το οποίο δημοσίευσε για τον Κώστα Καραμανλή, συγκαταλέγοντας τον τέως πρωθυπουργό στα «επτά καθάρματα της κρίσης» που συγκλονίζει την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.