Η ανάπτυξη δεν είναι μάννα να έρθει εξ ουρανού

Οι σημερινοί Έλληνες μοιάζουν ευάλωτοι κοινωνικά ταξιδιώτες που εύκολα διψούν και κουράζονται. Κ σαν τη βρύση φτάσουν...πολυθρόνα πρώτα ζητούν να ξεκουραστούν. Αφού, λοιπόν, στρογγυλοκαθίσουν και αδειάσουν μερικά ποτήρια νερό, παραγγέλνουν και μία ανάπτυξη για απεριτίφ.

Όχι ότι δε δυνάμεθα να ιεραρχούμε...Από μυαλό, το ᾽χουμε....απλά, εξαπατάμε τον εαυτό μας καθώς ιεραρχούμε κατά το δοκούν και όχι κατά το ορθό.

Πώς ζητάμε από την ξαπλωμένη Ελλάδα να τρέξει όταν καλά γνωρίζουμε ότι κείνη πρέπει πρώτα να σηκωθεί;

2 είναι οι βασικοί άξονες που θα μας ορθοποδήσουν. Η δημοσιονομική εξυγίανση και η φορολογική ανακατανομή του πλούτου. Αυτοί θα φέρουν ανάπτυξη. Όχι ο από μηχανής θεός.

Δε μπορείς να προσελκύσεις έναν ξένο επενδυτή όταν το κάθε του πρόβλημα κολλάει στο συμβούλιο επικρατείας καμιά διετία. Δε μπορείς να γίνεις πρότυπο επιχειρηματικής ζώνης, όταν αλλάζεις τα φορολογικά νομοσχέδια σαν τα πουκάμισα και δεν προσφέρεις το ενδεδειγμένο αίσθημα ασφάλειας που προαπαιτεί η υγιής επιχειρηματικότητα. Δε μπορείς να ζητάς παραγωγή όταν τυραννιέσαι από έναν αντιπαραγωγικό κ νωχελικό δημόσιο τομέα. Δε μπορείς με σπάταλο ύφος να απαιτείς εξοικονόμηση χρημάτων και μείωση του χρέους. Δε μπορείς να διεκδικείς επιδοματική πολιτική όταν δεν την έχεις οργανώσει με αξιοκρατικό τρόπο. Δε μπορείς να περιμένεις αυξήσεις μισθών χωρίς πρώτα να επέλθει μισθολογική αξιοκρατία με ένα ενιαίο ακριβοδίκαιο μισθολόγιο. Δε μπορείς να επιδιώκεις μείωση της ανεργίας και καταπολέμηση των καρτέλ όταν παράλληλα στηρίζεις τα μονοπώλια δια των κλειστών επαγγελμάτων. Δε μπορείς να κριτικάρεις την ανεπάρκεια του Δ.Υ. όταν πρώτα δεν έχεις ελέγξει την ηλικιακή ισορροπία με κυλιόμενες προσλήψεις σε συνδυασμό με τη σεμιναριακή παροχή γνώσης. Δε μπορείς να βγάλεις το ΕΣΥ από την αβελτηρία αν πρώτα δεν οργανώσεις ηλεκτρονικά το σύστημα προμηθειών. Δε μπορείς να προσμένεις μια καλύτερη παιδεία δίχως την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας για να μην υποπέσουμε σε σφάλματα του παρελθόντος.

Υπάρχουν στόχοι; Ναι.

Μπορούμε να αποπληρώνουμε στο μέλλον το χρέος μας; Ναι, αν φτάσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα στο 5% του ΑΕΠ.

Μπορούμε να μειώσουμε το χρέος μας; Ναι, αν μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις κινηθούμε σε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 3%.

Είναι εφικτά όλα αυτά; ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ.