Για τον Μάνο Ξυδού...

Μ εθυσμένη να ναι η βάρκα του γεροκαμπούρη βαρκάρη Χάρου, που σε μεταφέρει ακόμα σε Άλλο Κόσμο απ' τα νερά του Αχέροντα.. μεθυσμένος να ναι κι αυτός να σε γυρίσει πίσω
Α ρωματίζω τη μιζέρια μου, τώρα πιο πολύ με τους δικούς σου στίχους
Ν α βρω ψάχνω τα κρυμμένα κλειδιά απ' του Παραδείσου την εξώπορτα να στα δώσω, για να ρχεσαι που και που ξανά στα μέρη που με άνδρωσες
Ο ,τι κι αν πω θα λείπει κάτι από εκείνα τα χρόνια της άγρια νιότης, της εφηβικής ορμής, της αναίτιας μελαγχολίας που στους στίχους σου έβρισκα τ' αναγκαίο αποκούμπι
Σ ύννεφα με παντελόνια σκέπασαν σήμερα την αττική γη, που από τώρα θα...

σκεπάζει μόνο το κορμί σου

Ξ εχασμένη μελωδία δικιά σου δεν υπάρχει, ούτε στίχος απ' τη λήθη κινδυνεύει
Υ πάρχουν χρυσόψαρα εκεί, απάντησέ μου, γιατί μόνο αυτά ξεχνούν... μόνα αυτά μπορούν να ξεχάσουν
Δ εν άντεχες εκείνο το ένα πέπλο της σιωπής, που θα σκεπάζει πάντα σαν μπαμπούλας τη ζωή μας και πάντα φώναζες δυνατά με τους στίχους σου.. Ακόμα, φωνάζεις.
Ο ταν ζόρικοι είναι οι καιροί, ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί και πιστεύω μόνο παραμύθια λαϊκά
Υ στερα θύμωσε που δεν έκανα τίποτα, όταν μου πες "κάνε κάτι και για σένα".. όχι τώρα που λυπάμαι
Σ ου γράφω "βράδιασε, τα ξαναλέμε" από το φόβο μην πιστέψω ότι έφυγες

ΥΓ Η ακροστιχίδα γράφτηκε από τον δανεισμό τίτλων των ακόλουθων τραγουδιών που έγραψε ο Μάνος Ξυδούς και αποτέλεσαν προσωπικά ακούσματα χρόνων:
Μεθυσμένη βάρκα
Αρωματίζω τη μιζέρια μου
Κρυμμένα κλειδιά

Ό,τι κι αν πω θα λείπει κάτι
Σύννεφα με παντελόνια
Ξεχασμένη μελωδία
Υπάρχουν Χρυσόψαρα εδώ;
Ένα πέπλο της σιωπής, θα σκεπάζει σαν μπαμπούλας την ζωή μας
Ζόρικοι καιροί
Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί
Τα Κόκκινα τα Μπλουζ
Κάνε κάτι και για σένα
Βράδιασε, τα ξαναλέμε